توقع زیاد و انتظار رفتار قهرمانانه

آیا تا به حال دیده اید فردی را که تا به حال در طول عمرش کوچک ترین تغییری در رفتار خودش ایجاد نکرده، اما وقتی در مورد تغییر و اصلاح با او صحبت میکنید، از فردی مثل گاندی صحبت میکند و میگوید که گاندی کشوری را اصلاح کرده است. یا از فردی مثل عیسی مسیح که خود را فدای قومش کرد صحبت میکند.  اگر با او در مورد عشق و ازدواج و مشکلات زندگی زناشویی صحبت کنی قطعا خواهد گفت که "عشق به همه مشکلات و تعارضات فائق می آید". اما من معتقدم احتمالا کسی این جمله را میگوید که نه میداند عشق چیست و نه تا به حال نیم قدمی در راه عشق برداشته است که اگر برداشته بود میدانست که عشق به این سادگی نیست، و هر قدم در راه عشق برداشتن خودش هزار مشکل دارد و درد و رنج.

چنین فردی، به دلیل نداشتن هیچ هنری، و به عمرش برنداشتن هیچ قدمی در راه صعبی، هنر را ساده و راه صعب را آسان میبیند. او هیچ وقت گذشت نکرده است به همین دلیل گذشت را ساده میبیند و انتظار گذشت از دیگران دارد.

برای این فرد، استفاده از کلماتی مثل گذشت، عشق، صداقت، اصلاح، مرام، و معرفت، کلماتی از لحاظ معنایی سبک اند. آنها به راحتی این کلمات را در گفتار خود استفاده میکنند و یا انتظارشان را از دیگران دارند یا سعی میکنند اینها را غیرمستقیم به خودشان نسبت دهند. دیده اید که چگونه افراد هوس باز، عشق را مرتب به رخ میکشند و لاف عشق میزنند؟ یا افراد دروغگو و دغل باز چگونه قسم میخورند و ادعای صداقت میکنند؟ یا افراد بی معرفت چطور بر دوستانشان منت معرفت میگذارند و باج گیری میکنند؟

برای چنین افرادی، این کلمات بار معنایی خود را از دست داده اند و خودشان به صورت ناخودآگاه به این مسئله واقفند و به همین دلیل برای جبران این کمبود مجبورند به دفعات زیاد از این کلمات استفاده کنند و یا تاکید بیش از حد کنند.